مثنوی معنوی مولانا - چار هندو در یکی مسجد شدند / بهر طاعت راکع و ساجد شدند

گفتن کاستی‌ها و عیب‌ها، نه تنها باعث پیشرفت نمی‌شود، بلکه قطعا سبب از دست دادن داشته‌ها می‌گردد. مولانا می‌گوید: ای خنک جانی که عیب خویش دید / هر که عیبی گفت، آن بر خود خزید ابلیس سال‌ها نیکونام زیست، و مقام بالایی در درگاه الهی داشت. او با دیدن انسان به کوچکترین نگاهی متوجه ضعف‌های آدم شد. بقیه فرشته‌ها هم فهمیده بودند که انسان موجود ناقص و رو به فسادی است. به علاوه، ابلیس بلافاصله متوجه جنبه‌های برتری خودش از آدم شد. همین، باعث شد خودبین شود و عیب آدم را به رخ او بکشد. بزرگترین گناه او خودبینی بود، و نشانه آن، عیب‌گویی او بود. به همین علت، امروز رسوای عالم است: سال‌ها ابلیس نیکونام زیست / گشت رسوا بین که او را نام چیست در جهان معروف بد علیای او / گشت معروفی به عکس ای وای او مولوی خوانی در پارچینا: @parchina