تهمینه میلانی فیلم‌نامه نویس، تهیه کننده و کارگردان سینما شهریور ۱۳۳۹ در تبریز به دنیا آمد. دوران کودکی را در تبریز گذراند و سپس به دلیل مشکلات پدر ابتدا به قزوین و سپس به تهران رفت. آشنایی‌اش با سینما از همان کودکی بود. می‌گوید مادرش علاقه وافری به سینما داشته و گاهی یک فیلم را چند بار به اتفاق مادر و خواهرانش در سینماهای قزوین می‌دیده است. از آن جمله فیلم "گنج قارون" که چندین بار آن را تماشا کرده و سعی داشته صحنه‌هایی از آن را با مادر و خواهرانش بازی کند.
در ۱۶سالگی، زمانی که به همراه خانواده به تهران آمد، هنر سینما به شکل جدی‌تری برایش مطرح شد و به همین دلیل پس از دیپلم در امتحان ورودی مرکز عالی تلویزیون شرکت کرد و پذیرفته شد اما با مخالفت خانواده روبرو شد. به همین سبب تحصیلاتش را در رشته معماری که از نظر خودش نزدیکی بیشتری با سینما دارد ادامه داد. پس از مدت کوتاهی دانشگاه‌ها به دلیل انقلاب فرهنگی تعطیل شد. در همین ایام بود که به صورت اتفاقی با مسعود کیمیایی آشنا شد و این آشنایی زمینه‌ای برای ورود به دنیای سینما در سن ۱۹سالگی بود.
برنامه‌های فرهنگی و هنری و شب شعرها از علاقه‌مندی‌های من بود. در یکی از این برنامه‌ها متوجه شدم که مسعود کیمیایی هم به عنوان سخنران دعوت شده است. بسیار کنجکاو بودم او را ببینم چون او از کارگردانان محبوب نسل ما بود و من همۀ فیلم های او را دنبال می‌کردم. فیلم "قیصر" را در قزوین بارها دیده بودم وهمینطور فیلم "گوزن‌ها" را بارها تماشا کرده بودم. خوشبختانه آقای کیمیایی با همکارانش یک ردیف عقب تر از من نشسته بودند. پس از سخنرانی از یکی از همکارانش سوالی پرسید که من جواب دادم و همین باعث شد که آقای کیمیایی با من هم صحبت شود و پس از گفتگوی کوتاهی مرا به دفتر کارشان دعوت کند.
این شروع همکاری میلانی با مسعود کیمیایی ست، همکاری که حدود ۷ سال به طول می‌انجامد و در این ایام میلانی با بسیاری از کارگردانان بزرگ و همچنین شخصیت‌های برجسته مانند شاملو، سپانلو، گلشیری و... آشنا می‌شود. او می‌گوید: "در آن زمان که دانشگاه‌ها تعطیل بودند دفتر آقای کیمیایی برای من دانشگاهی بود که از اساتید برجسته‌ای که در آن رفت و آمد می‌کردند می‌آموختم". تا اینکه در سال ۱۳۶۷ اولین فیلمش " بچه های طلاق" را می‌سازد. این اولین تجربه سینمایی تهمینه میلانی زمانی اتفاق می‌افتد که چهره‌های موفقی همچون رخشان بنی اعتماد و پوران درخشنده به عنوان تنها کارگردانان زن در سینمای ایران فعالیت می‌کردند و آن‌طور که خانم میلانی می‌گوید فیلم بچه‌های طلاق با امکانات بسیار محدود ساخته می‌شود. اما ناباورانه در بین ۲۶ فیلم رقیب خود مقام اول را در هشتمین جشنواره فجر کسب می‌کند