این ترانه در مورد دختری به نام گُلنار است. از قرار معلوم چوپانی به نام بهمن وقتی با گله اش برمی گردد به ایل و با چادرهای سوخته و جنازه مردها روبرو می شود این ترانه را برای گلنار معشوقه اش می خواند...گلُنار من را اسیر کردند و بردند در بازارها فروختند...دیدار ما به قیامت گلنار...