(( شكايت هجران ))
شكوى الهجر
زين گونه ام كه در غم غربت شكيب نيست
هكذا أصبحت! فلا مفر من ألم الغربة
گر سر كنم شكايت هجران غريب نيست
فلا عجب لو شكوتُ الهجر
جانم بگير و صحبت جانانه ام ببخش
خذ روحي وأخبرني بما يبهجني
كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست
فلستُ أبالي بالتخلي عنها ولكن لا تأخذ حبيبي
گم گشته ديار محبت كجا رود
أين يذهب التائه في بلاد الحب
نام حبيب هست و نشان حبيب نيست
فالأجواء تمتلئ باسم الحبيب وتخلو من أثره
عاشق منم كه يار به حالم نظر نكرد
انا العاشق الذي لم يرأف بحاله المعشوق
اي خواجه درد هست و ليكن طبيب نيست
إني أتألم يا شيخ ! ولكن لا طبيبَ هنا
آسیمه سر رسیدی
از غربت بیابان
دلخسته دیدمت در
آوار خیس باران
وا مانده در تبی گنگ
ناگه به من رسیدی
من خود شکسته از خود
در فصل نا امیدی
در برکهء دو چشمت
نه گریه و نه خنده
گم کرده راه شب را
سرگشته چون پرنده
من ره به خلوت عشق
هر گز نبرده بودم
پیدا نمیشدی تو
شاید که مرده بودم
پیدا نمیشدی تو
شاید که مرده بودم
من با تو خو گرفتم
از خنده ات شکفتم
چشم تو شاعرم بود
تا این ترانه گفتم
در خلوت سرایم
یک باره پر کشیدی
آن گاه ای پرنده
بار دگر پریدی
در خلوت سرایم
یک باره پر کشیدی
آن گاه ای پرنده
بار دگر پریدی