سال ۲۰۱۷ نیویورک آمریکا. آهنگی از علی‌اکبر شیدا. دوش، دوش، دوش که آن مهلقا، خوشادا، باصفا، باوفا از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست باز، باز، باز مرا سوی خود، می‌کشد، می‌برد، می‌زند با دو چشم، با دو چشم مست، ابرویش، ابرویش پیوست آتش اندر دلم بر زد زان رخ همچو آذر زد سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم کشتﺔ عشقت منم، ای صنم، بد مکن بیش از این ظلم بی‌حد مکن