استقلال تهران _ خونه به خونه بابل ( فینال جام حذفی ۹۶-۹۷ ) نیمه اول: استقلال ۴۲۳۱ بازی می کند و بیشتر تمرکزش را روی حرکت از سمتِ راست گذاشته، و سرانجام از همان منطقه و ضربه حرفه ای تیام به گل رسید، اما تا دقیقه سی اصلِ فشردگی در استقلال به خوبی انجام نمی شد و مخصوصا در تک حمله های خونه به خونه هافبک ها ، مدافعان و ابراهیمی را تنها می گذاشتند . با توجه به مصدومیت تیام و نوعِ بازی ای که خونه به خونه ارائه می دهد استقلال گلِ به موقعی زد. خونه به خونه اما ۴۴۲ و در خط هافبک به شکلِ لوزی بازی می کند، با توجه به مشکلاتِ آن ها از جمله روحیه پایین تر به علت عدم صعود به لیگ برتر، استراحت کمتر، اعتبارِ کمتر نسبت به استقلال و نبودِ خیلی از بازیکنانش، فراتر از انتظار ظاهر شدند و شجاعت ِ آن ها در سیستم و ایده ی بازی و دوندگی زیادشان برای پرسینگِ بازیکنِ صاحبِ توپ قابل تحسین است اما با توجه به مجموعِ موارد کارِ بسیار سختی دارند برای جبران در مقابلِ تجربه ی بالا و انگیزه ی استقلال.
نیمه دوم: این نیمه شاید ضعیف ترین نیمه ی استقلال از زمانِ ورودِ وینفرد شفر بود مخصوصا تا دقیقه هشتاد، بدونِ دوندگیِ لازم، بدونِ ایده های مناسب و بدونِ حمایت از بازیکن صاحب توپ. خونه به خونه با ادامه ی استراتژی نیمه اولش قطعا با تمامِ مشکلاتش حریف قابل احترامی بود و این نشان دهنده ی سطحِ جدیدی از فوتبال در لیگ یک است. خارج از مسائلِ فنی اصرار بر بازی در چنین ورزشگاهی اوجِ بی سلیقه گی ست! استقلال در این روزهایِ آخر که کمی به نظر می رسد در نیمه های دوم از لحاظِ بدنی دچار مشکل می شود جام حذفی را برد تا گامِ بزرگی باشد برای اهدافِ بعدی شفر، که مسلما مهم ترینشان گذر از ذوب آهن در آسیا، تقابل با پرسپولیس در سوپر جام و قهرمانی در لیگِ بعدی ست. شاد باش به استقلالی ها برای بردنِ این جام.