﷽ 📍 جرأت به انجام گناه قبیح و زشت است❗️ 📌حالا می‏خواهم بحثی دیگر را به‏صورت کلّی مطرح کنم که دربارۀ یکی از قوانین عقلی است و به هیچ‏وجه هم قابل انکار نیست. «تقبیح تجرّی» و «تحسین انقیاد» یکی از مباحث عقلی است. 📌 «تجرّی» به معنی «جرئت یافتن نسبت به مولا» و «انقیاد» به‏معنای «روحیۀ تعبّد» است. اگر یک ظرف اینجا باشد که مایعی در آن است و یک نفر هم یقین پیدا کند که مایع موجود در آن، خمر، مسکر و یا به اصطلاحِ روز مشروبات الکلی است؛ اگر در حالی که یقین دارد خوردن آن حرام است، آن را بخورد و بعد معلوم شود که اشتباه کرده بود و آن مایع، شراب نبوده آیا کار درستی انجام داده است یا نه؟ 📌وقتی می‏گوییم: «یقین دارد» معنایش این است که قطع دارد که خدا در قرآن گفته است: این را نخور! و نهی کرده است. حتّی اگر هم آب بوده باشد، حکم عقل چیست؟ تقبیح می‏کند و می‏گوید: چنین کسی، خیلی پُررو است؛ معنای تجرّی این است. 📌«عقل» حکم به «قبح تجرّی» می‏کند. این مسئله استثنا بردار نیست. این یک حکم عقلی است. از آن‏طرف، کاملاً بر‏عکس فرض قبلی، اگر کسی یقین پیدا کند که یک عمل، واجب است و خدا گفته که باید انجام دهی، بعداً هم معلوم شود که این کار، واجب نبوده، عقل باز هم او را تحسین می‏کند. 📌حال چرا عقل حکم به تحسین این فرد می‏دهد؟ چون او به‏خاطر روحیۀ تعبّد و تنسّکش، قابل تحسین است. انقیادش نسبت به مولا بسیار نیکو و پسندیده است. در مورد تجرّی به‏خاطر پررویی، عقل می‏گوید: قبیح و زشت است و فرد را سرزنش و نکوهش می‏کند، اینجا در مورد انقیاد به‏خاطر تعبّد و تنسّکش او را ستایش می‏کند. 〰〰〰〰〰 📚 #سلوک_عاشورایی منزل پنجم 📕 #استقامت_و_پایداری 🏷 جلسه دهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی رحمت الله عليه @mojtabatehrani