یکی از بزرگ‌ترین خواسته‌های ما در عشق این است که شریک زندگی‌مان ما را «آنچه که واقعاً هستیم» دوست داشته باشد. این به اندازه کافی رمانتیک به نظر می رسد، اما در حقیقت، هیچ یک از ما هرگز نباید انتظار داشته باشیم که شخص دیگری ما را با تمام عیب ها و جنبه های مشکوک ما تحسین و تحسین کند. عشق واقعی یعنی سخاوتمندانه نسبت به آنچه در خود و دیگران شکسته شده است - اما نه اینکه انتظار داشته باشیم همه آن را تحسین کنیم.