﷽ 📍 ای بشر هر چیزی که در این عالم بدست می آوری خالص در یافت نمی کنی❗️ 📌«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ»؛ اشاره پنجم در این تشبیه این است که ای بشر اگر تو در این عالم طبیعت باشی و بخواهی حقایق را درک کنی و به آن واقعیّت ها برسی، واقعیّت های تو همیشه در زیر پرده ها و حجاب های ظلمانی است. آن گونه که باید و شاید نمی توانی حقایق را درک کنی. نوری که در هنگام طلوع فجر ساطع می شود و عمودی که در افق بالا می آید آیا نور خالص است؟ خیر. 📌دلیلش چیست؟ اگر این نور خالص باشد در آن هیچ رگه سیاهی نباید وجود داشته باشد. هنگامی که این نور را نگاه می کنی با این‏که چشم گیر است، با این‏که خودنمایی می کند، با این‏که واقعیّت دارد و آن را می بینی و درک می کنی و در دیدن آن اشتباه نمی کنی، امّا نوری است ضیعف؛ نوری است آمیخته به ظلمت. در اشاره چهارم بحث حجم نور بود در مقابل ظلمت هایی که اطراف آن را گرفته است. در اینجا بحث دیگری است. خود نور از نظر کیفیّت بررسی می شود. 📌این تشبیه می گوید: ای بشر، اگر مراد از این فلق شکاف آفرینش است که وجود، عدم ها را شکاف می دهد و خودنمایی می کند، این وجودی که تو می بینی وجودی است که به تعبیر من آمیخته به عدم‏ها است. وجود حقیقی نیست. تا موقعی که در عالم طبیعت هستی، علمی که در این عالم به دست می‏آوری خالص نیست. هرچه را در این عالم در نظر بگیری، چون در طبیعت هستی، حجاب های طبیعی نمی گذارد که آن را به طور خالص دریافت کنی....