گاهی اوقات مادران احساس میکنند به اندازه کافی نیستند و همیشه یک عذاب وجدانی دارند، در صورتی که وقتی به زندگیشان نگاه میکنیم به اندازه کافی از کودکشان مراقبت میکنند یعنی به اندازه کافی به غذا و رشد و ... کودک توجه میکنند.
مادرانی که فکر میکنند کافی نیستند دو دسته هستند، بعضی از مادران وسواس دارند و سختگیرانه نگهداری میکنند و بیش از اندازه از بچه ها حمایت میکنند که باعث میشوند بچه ها نه تنها به صورت مناسب رشد نکنند بلکه اضطراب بیشتری را تجربه کنند. بعضی از مادران هم افسردگی دارند و چون به اندازه کافی از بچه ها حمایت نمیکنند ممکن است دچار عذاب وجدان زیادی شوند.
اگر من به عنوان یک مادر سلامت روان داشته باشم، افسرده و مضطرب و وسواسی و ... نباشم میتوانم یک مادر کافی باشم. مادران کافی در مواردی که بچه ها صدایشان میکنند به موقع پاسخ میدهند، نیازهای اولیه بچه مثل تغذیه و پوشاک را به موقع پاسخگو هستند. مادران کافی همشه به اندازه بچه ها را در آغوش میگیرند و میبوسند.
سعی کنید مادر کافی باشید نه مادر بیش از اندازه و نه مادری که هیچوقت کافی نیست.