به نظرم این روزها کمتر کسی است که اعتقاد نداشته باشد، تلویزیون داخلی ایران چگونه سرتاسر از ابتذال و سطحی‌نگری سرشار شده است. در این میان موسیقی بنا به عقبه تاریخی و فکری سیاست‌گذاران اوضاعش وخیم‌تر است. برنامه‌ای با نام ترانه‌باران که مثلا اختصاصا به موسیقی می‌پردازد در تلاشی عقیم سعی دارد از فاخر بودن و پرداختن به موسیقی جدی هم خود را دور نکند و مثلا در این میان بد نمی‌داند که زادروز پرویز‌مشکاتیان بزرگ‌مرد موسیقی ایرانی را تبریک بگوید. اما کسی از دست‌اندرکاران پیدا نشده است که به آن‌ مجری شیرین‌ عقل که سعی مضحکی دارد تا از کلمات قلمبه سلمبه استفاده کند (و مثلا از سیم‌های سنتور به اپیزود تعبیر می‌کند!) بگوید که پرویز مشکاتیان حدود ۱۲ سال پیش از دنیا رفته است تا تولدش را به خود ایشان تبریک‌ نگوید و آرزوی سلامتی نکند.